สถิติวันนี้	1 คน
สถิติเมื่อวาน	72 คน
สถิติเดือนนี้ สถิติปีนี้ สถิติทั้งหมด	1541 คน 10562 คน 260602 คน
เริ่มเมื่อ 2015-04-14

หายหัวไปไหน กิร ดังได้สดับมา       คุณนายคนหนึ่งมีนิวาสสถานอยู่ในเขตเทศบาลเมืองแห่งหนึ่ง ทุกเช้าจะมีพระออกรับบิณฑบาตผ่านหน้าบ้านจำนวนมาก คุณนายใส่บาตรทุกวันๆละ 9 รูป มาปีนี้อายุครบ 72 ปี 6 รอบนักษัตร คุณนายตั้งใจจะใส่บาตร 73 รูป      ก่อนงานวันหนึ่ง จึงเตรียมข้าวของไว้สำหรับใส่บาตร สั่งลูกหลานให้ตื่นแต่ตีสี่ มอบหน้าที่ให้แต่ละคนทำ โดยเฉพาะเรื่องหุงข้าวและทำอาหารทั้งคาวหวาน เสร็จสรรพแล้วคุณนายก็เข้านอน ส่วนลูกๆที่ได้รับมอบหมายก็จัดเตรียมของไว้มาปรุงกันจนเกือบเที่ยงคืนจึงเข้านอน       คุณนายนอนอยู่ชั้นบน ตื่นแต่ตีสี่ อาบน้ำอาบท่าแล้วก็นั่งไหว้พระสวดมนต์อยู่ในห้อง ไม่ได้ลงไปดูข้างล่าง ด้วยความไว้วางใจลูกว่ามอบหมายกันเสร็จแล้ว      จนถึงตีห้าคุณนายก็เดินลงมา เห็นครัวยังปิดเงียบ เอะใจรีบไปที่ห้องลูกๆก็เงียบหมด แสดงว่ายังไม่ตื่นกัน คุณนายก็เกิดอารมณ์ เดินทุบประตูห้องลูกๆเสียงดังลั่นไปทั้งบ้าน       ลูกๆตื่นขึ้นมาก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว จึงรีบลุกออกมาเผชิญหน้าแม่ที่กลายเป็นยักษ์อยู่หน้าห้อง       “นี่พวกแก ตีห้ากว่าแล้วนะ ทำไมไม่หุงข้าวทำกับข้าวกัน แม่สั่งให้ทำแต่ตีสี่นะ”       “ขอโทษค่ะคุณแม่ พวกหนูเผลอหลับไป คุณแม่ไปแต่งตัวรออยู่ในห้องดีกว่าค่ะ รับรองทันแน่”       คุณนายไม่ยอมขึ้นห้อง เข้าครัวบงการให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้ พร้อมทั้งบ่นไปด่าไปตามเรื่องด้วยอารมณ์หงุดหงิด ลูกหลานทุกคนกุลีกุจอกันเต็มที่ หน้าตาเนื้อตัวเหงื่อโชก เพราะตื่นมายังไม่ทันล้างหน้าแปรงฟันเลยและต้องมารีบเร่งทำอาหารกันอีก กว่าจะสำเร็จได้ก็หกโมงกว่าแล้ว       ทุกคนรวมทั้งคุณนายรีบเข้าห้องอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวใหม่แบบลวกๆยกอาหารไปตั้งหน้าบ้านกว่าจะเรียบร้อยก็ประมาณหกโมงเศษ        คุณนายตักบาตรพร้อมอารมณ์ค้างอยู่ พระมาประปรายไม่มีเข้าแถวเรียงลำดับเหมือนที่เคยเพราะเป็นเวลาสายแล้ว พระที่เดินบิณฑบาตทยอยกลับวัดเป็นส่วนใหญ่แล้ว คุณนายเห็นพระมารับบาตรน้อยก็ใจเสีย ของยังเหลืออีกกว่าครึ่ง จึงหันมาบ่นลูกหลานที่ยืนส่งของให้         “นี่เห็นไหม พระกลับวัดหมดแล้ว”          ลูกหลานก็ได้แต่นิ่ง ขืนต่อปากต่อคำเป็นได้โดนทัพพีโขกหัวแน่นอน          รอพระจนเกือบแปดโมง พระไม่มาอีกแน่แล้ว คุณนายรู้สึกเสียใจที่ตักบาตรวันสำคัญได้ไม่ครบจำนวนตามต้องการ จึงหันมาเล่นงานลูกหลานและบ่นไปด้วยอารมณ์บูดตามเคย          “เป็นเพราะพวกแกทีเดียว ของเหลือบานเบอะเลย แล้วจะทำไงกัน พระก็เหมือนกัน ทุกวันเดินกันให้ครึ่ดไปเชียว วันนี้ไม่รู้หายหัวไปไหนหมด มาไม่กี่องค์”           พระก็พลอยโดนหางเลขไปด้วย            ตกลงว่าคุณนายตักบาตรได้ไม่หมดตามต้องการ แถมได้อารมณ์บูดตั้งแต่เช้า ไม่แน่ใจว่าวันนั้นอารมณ์ยังจะค้างอยู่อีกหรือเปล่า ลูกหลานจะโดนอีกกี่ยกก็ไม่ทราบ.    เรื่องนี้สื่อความได้ว่า         เรื่องการทำบุญเป็นเรื่องของจิตใจและเจตนา ต้องประคับประคองจิตใจให้บริสุทธิ์ผ่องใสไว้ให้ได้ตลอดสาย ทั้งก่อนทำ ขณะทำ และหลังจากทำแล้ว จึงจะได้ผลบุญเต็มที่         หากมีอะไรมาทำให้จิตใจขุ่นมัวเศร้าหมองในระหว่างก็จะทำให้ผลลดน้อยลง ถ้าสามารถประคับประคองใจให้แช่มชื่นเบิกบาน ทำด้วยความตั้งใจและเต็มใจ ไม่เสียดายภายหลัง มีปัญหาข้อติดขัดอันใดในระหว่างการทำบุญก็แก้ไขไปด้วยจิตใจปกติ ยิ้มแย้มแจ่มใส เห็นเป็นเรื่องธรรมดาเสีย ก็จะไม่มีอันตรายมาขวางทางบุญได้เลย         การทำบุญนั้นถ้ารู้จักทำและทำด้วยความเข้าใจ ด้วยความฉลาด         ย่อมได้บุญสมประสงค์แน่นอน          ที่ว่ากันว่าทำบุญไม่ได้บุญนั้น ก็ต้องหันมาสำรวจกันดูว่า         ใจใสสะอาดแค่ไหนหรือมีอารมณ์อย่างไร         บางทีจะเข้าใจได้เองว่า ทำบุญแล้วไม่ได้บุญนั้นเป็นเพราะเหตุใด.